Kulp,Kayahan Köyü
TARİHÇE
Mahallenin tarihi hakkında bilgi yoktur.
COĞRAFYA
Diyarbakır il merkezine 170 km, Kulp ilçesine 42 km uzaklıktadır.
İKLİM
Karasal iklim
Karasal iklim, deniz etkisinden uzak yerlerde ve Kuzey Yarımküre'de etkili olan iklim çeşidi. Kışları soğuk ve karlı geçer, yazlar ise genellikle sıcak ve kuraktır.
Karasal iklimin görüldüğü yerlerde kış erken başlar ve ortalama olarak 90 gün karın yerde kalma süresi vardır. Yazlar da kış kadar erken başlar ve sıcaktır; fakat nem az olduğundan dolayı bu sıcaklık fazla hissedilmez, gece ve gündüz arasındaki sıcaklık ve yıllık sıcaklık farkı çok fazladır.
- Genel özellikleri şunlardır :
- Yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve kar yağışlıdır.
- Yıllık yağış miktarı azdır.
- Yıllık ve günlük sıcaklık farkları yüksektir.
- Bitki örtüsü step ve bozkırdır.
- Gece ile gündüz ve yaz ile kış arasındaki sıcaklık farkı fazladır. sıcaklık değerleri kışın sık sık sıfırın altına düşer
- Karasal iklimde en fazla yağış ilkbaharda, en az yağış yazın düşer.
- Ortalama yağış 287,3[1]-596,8 [2] mm’dir.
- Yıllık yağış miktarı, 500–600 mm’dir.
- Kış mevsimi çok karlı ve donlu geçmemekle beraber, yaz mevsiminde şiddetli kuru sıcaklar egemendir.
- Yıllık ortalama sıcaklık, 10 °C, kış sıcaklığı, -1,4 °C, yaz sıcaklığı ise, 30-35 °C’dir.
- Tarım ürünlerine buğday, arpa, tahıl vb. tarım ürünleri örnektir.
ÖRNEK İKLİM GRAFİKLERİ[DEĞİŞTİR | KAYNAĞI DEĞİŞTİR]
| İklim diyagramı: Ankara | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| O | Ş | M | N | M | H | T | A | E | E | K | A |
40
2
-7
|
31
4
-5
|
36
10
-2
|
51
16
3
|
52
20
7
|
39
24
9
|
17
28
13
|
15
28
13
|
18
24
8
|
32
18
4
|
36
11
-1
|
48
4
-3
|
| sıcaklık (°C) • yağış (mm) kaynak: www.mgm.gov.tr | |||||||||||
| İklim diyagramı: Şanlıurfa | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| O | Ş | M | N | M | H | T | A | E | E | K | A |
74
10
2
|
74
12
3
|
63
17
6
|
43
22
11
|
27
29
16
|
5
35
21
|
3
39
25
|
5
38
24
|
7
34
20
|
28
27
15
|
49
18
8
|
76
12
4
|
| sıcaklık (°C) • yağış (mm) kaynak:www.mgm.gov.tr | |||||||||||
| İklim diyagramı: Erzurum | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| O | Ş | M | N | M | H | T | A | E | E | K | A |
20
-4
-15
|
24
-3
-14
|
33
3
-7
|
58
12
0
|
70
17
4
|
43
22
7
|
27
27
10
|
16
28
10
|
21
23
5
|
49
15
1
|
33
7
-5
|
22
-1
-11
|
| sıcaklık (°C) • yağış (mm) kaynak: www.mgm.gov.tr | |||||||||||
KAYNAKÇA[DEĞİŞTİR | KAYNAĞI DEĞİŞTİR]
NÜFUS
| Yıllara göre mahalle nüfus verileri | |
|---|---|
| 2007 | |
| 2000 | 1045 |
| 1997 | 1366 |
EKONOMİ
Mahallenin ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Türkiye ekonomisi, Uluslararası Para Fonu (IMF) tarafından gelişmekte olan piyasa ekonomisi olarak tanımlanan bir ekonomidir.[14] Türkiye, dünyanın Yeni sanayileşen ülkeler arasında görülür. The World Factbook'a göre Türkiye büyük ölçüde gelişmiş bir iktisada sahiptir.[15] Türkiye aynı zamanda ekonomistler ve siyaset bilimciler tarafından dünyanın en yeni sanayileşmiş ülkelerden biri olarak tanımlanır. Türkiye, nominal GSYİH'ya göre dünyanın 18. en büyük ekonomisi[16] ve SAGP GSYİH'ya göre 17. en büyük ekonomisidir.[16] Tarım ürünleri, tekstil, motorlu araçlar, gemiler ve diğer ulaşım ekipmanları, inşaat malzemeleri, tüketici elektroniği ve beyaz eşya gibi iş kollarında dünyanın lider üreticileri arasında yer almaktadır. Devletin sanayi, bankacılık, ulaşım ve iletişimiş kollarında halen önemli bir rol üstlenmesine rağmen son yıllarda özel sektör'de de hızlı bir gelişim sağlanmıştır.
Günümüzde Türkiye'nin pek çok bölgesi sanayi toplumu olarak nitelenebilir. Türkiye sanayi toplumuna hızlı geçiş olgusunu Müslüman toplumlar arasında başarıyla gerçekleştirebilen az sayıdaki ülkeden birisidir.
Türkiye, 2016 yılı itibarıyla, nüfusun çoğunluğunun müslüman olduğu ülkeler arasında Endonezya'dan sonra ikinci büyük ekonomidir. Türkiye'yi Suudi Arabistanve İran izler. Türk dünyasının da en gelişmiş iktisadı olan Türkiye'yi Kazakistan izler. Türkiye'de kuruluşundan bugüne değin üç iktisat kongresi yapılmış ve önemli kararlar alınmıştır.
TARİHİ[DEĞİŞTİR | KAYNAĞI DEĞİŞTİR]
1923-1938[değiştir | kaynağı değiştir]
Kuruluş yıllarında Osmanlı'nın yıkılış döneminin savaş yenilgileri geçmişiyle başlayan Türkiye iktisadı 1923 sonrası yıllarda harap vaziyetteydi. İstanbul ve İzmirharicinde ne sanayi, ne sermaye sınıfı, ne altyapı, ne de eğitim mevcuttu. En basit ürünler dahi ithal edilmek zorundaydı. Anadolu'daki büyük toprak sahipleri de sanayi burjuvazisini oluşturmaktan çok uzaktı.
Cumhuriyetin ilk on beş yılında, yani Atatürk Türkiye’sinde Türkiye Cumhuriyeti Devleti, ilk yıllarında uyguladığı iktisadi devrimlerle, siyasi bağımsızlığının ardından iktisadi bağımsızlığını da kazanma yolunda önemli adımlar atmıştır.
1927 yılında yapılan ilk nüfus sayımında Cumhuriyetin nüfusunun 13.648.000 kişi olduğu belirlenmiştir. Genel nüfusun %47,71’ini çiftçiler (4.368.061) %3,7’sini sanatkarlar (299.000) ve %2,8’ini de tüccarlar (257.000) teşkil ediyordu.
1924-1929 arası yılda ortalama yüzde 10,9, sanayi üretim ise yüzde 8,5 oranında artış kaydetmiştir. Bu sonuç, üretim kapasitesine yapılan ilavelerden çok, geçmişte meydana gelen kapasite boşluklarının kullanılmasının bir sonucudur.
29 Ekim 1929’da ABD’de yaşanan iktisadi krizden genç Türkiye Cumhuriyeti de etkilenmiş; devletçi, müdahaleci ve korumacı politikalar uygulanmaya başlanmıştır. 1923-1929 yılları arasında özel sektör girişimlerinin ülke kalkınmasında yetersiz kaldığını düşünen CHP, 1931 yılında programına devletçiliği almıştır.[17]
1935'te Atatürk’ün devletçilik kavramı hakkındaki görüşleri şöyledir:
- Türkiye’nin tatbik ettiği devletçilik sistemi 19. asırdan beri sosyalizm nazariyatçılarının ileri sürdüğü fikirlerden alınarak tercüme edilmiş bir sistem değildir. Bu, Türkiye’nin ihtiyaçlarından doğmuş Türkiye’ye has bir sistemdir. Devletçiliğin bizde manası şudur: Fertlerin hususi teşebbüslerini esas tutmak, fakat büyük bir milletin ve geniş bir memleketin bütün ihtiyaçlarını ve birçok şeylerin yapılmadığını göz önünde tutarak memleket iktisadiyatını devletin eline alması.
1933 yılında, Sümerbank'ın kurulması ve Mevduatı Koruma Kanunu ile Ödünç Para Verme İşleri Kanunlarının kabul edilmeleri başlıca iktisadi olaylardır. Devlet bu tarihte ilk kez faiz oranlarını belirlemeye başlamıştır.
İKTİSAT KONGRELERİ[DEĞİŞTİR | KAYNAĞI DEĞİŞTİR]
17 Şubat 1923 tarihinde düzenlenen I. İktisat Kongresi'deki tablo ile, Kurtuluş Savaşından galip çıkan Türkiye, Osmanlı'dan devralınan borç yükü ile karşı karşıya, halkın büyük çoğunluğu fakir ve eğitimsiz, sanayisi yok denecek kadar az ve sermaye birikiminden yoksun, geri kalmış bir ülke konumundaydı. Bu Kongrenin ortaya konulan fikirler açısından o devrin Türkiye iktisadını yeniden inşa etmede büyük katkıları olmuştur.
1981 yılında düzenlenen II. İzmir İktisat Kongresi ise, iktisadi ve siyasi bunalımların gözlendiği, iktisadi olarak içe dönük sanayileşmenin yarattığı bunalımların biriktiği ve hemen ardından bu alanlarda büyük değişimlerin gözlendiği bir dönemde düzenlenmiştir.
1992 yılında düzenlenen III. İzmir İktisat Kongresi, bu değişim ortasında olan ve coğrafi açıdan etrafında siyasi çalkalanmaların gözlendiği Türkiye için, iktisadi açıdan gelecek yüzyıla hazırlanmada, hedefleri belirlemede, kamu ve özel kesimin fikirlerini ortaya koymada önemli bir yere sahiptir.
1930 yılında Merkez Bankası kurulmuş ve Türk Parasını Koruma Kanunu TBMM'de kabul edilmiştir. Merkez Bankası özerk bir yapıya sahiptir ve para politikalarının belirlenmesinde önemli rol oynar.
2. Dünya Savaşı sonrası Yıllar[değiştir | kaynağı değiştir]
1950'li yıllarda Demokrat Parti iktidarları, dünyadaki gelişmelerin de etkisiyle daha açık bir ekonomiyi desteklemiştir. DP iktidarları, geçmiş yılların aksine özel sektöre ve tarıma ağırlık vermiştir. Marshall Yardımları ile tarımda makineleşme hızlanmış yeni alanların tarıma açılmasıyla tarımsal üretim artışa geçmiştir. Ancak on yılın sonraki aşamalarında fiyatların tarım işkolu aleyhine geçmesi ve DP'nin beklediği seviyelerin aksine düşük kalan sıcak para akışı nedeniyle beklenen başarılar elde edilememiştir. Demokrat Parti on yılın ikinci yarısında zorda kalan tarım işkolunu destekleme amacıyla Toprak Mahsulleri Ofisi'ni aktif bir şekilde kullanmıştır. Ancak bu kullanım ülkeye mali bir yük oluşturmuştur. 1950'ler aynı zamanda dış ticaretin serbetleştiği özellikle mamul malların ithalatının kolaylaştığı yıllar olmuştur.[18]
II. Dünya Savaşı sonrasına kadar devlet iktisadıyla yaşayan toplum, 1950'den sonra ABD'nin de etkisiyle büyük bir sanayi kalkınma sürecine girdi. Bugün de sürmekte olan bu kalkınma süreci özellikle büyük toprak sahiplerinin, hızla modern sermaye sınıfına dönüşmesine yolaçtı. Anadolu'nun kalkınması ve alt yapısının oluşması sürecinde 200 milyar Amerikan dolarından fazla borç oluştu. Güneydoğu Anadolu Projesi ile Doğu ve Güneydoğu Anadolu teşvik programları halen sürmektedir.
1960'larda, Türkiye tarım işkolunu temel alan anlayıştan sanayileşmeye önem veren anlayışa geri döndü. Askeri yönetim tarafından kurulan Devlet Planlama Teşkilatı, 1950'lerde yaşanan seçmene yönelik popülist politikaların yerine daha planlı bir ekonomik politika yaratma çabasının en önemli göstergesidir. Oluşturulan Birinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, iç pazara yönelik sanayileşmeye önem vermekte ve tarım işkolunu ihmal etmekteydi. 1965 yılında tek başına iktidar olan Adalet Partisi DPT'nı özel sektörü desteklemek için kullandı. Özellikle Turgut Özal'ın DPT müsteşarı olmasıyla özel sektöre verilen önem yükseldi.
Ortalama %6'nın üzerindeki iktisadi gelişme ile beraber büyük bir değişim ve modernleşme başladı. Öncelikle İstanbul, İzmir ve Batı bölgeleri, 1980'den sonra da bütün Anadolu illerinde büyük sermaye ve sanayi oluştu. Bir milyar Amerikan doları ve üzeri sermayeye sahip holding sayısı 25'i geçti. Bunun altındaki yüzbinlerce büyük, orta ve ufak ölçekteki şirket ve oluşan işçi sınıfı dinamik bir iktisadın taşıyıcıları oldular. Arap ülkelerinde petrol sayesinde oluşan refah, Türkiye'de toplumun çalışmasıyla zor şartlarda oluştu.
24 Ocak kararları[değiştir | kaynağı değiştir]
24 Ocak Kararları ile 1980 öncesi dönemde uygulanan ithal ikameci büyüme stratejisi terk edilerek dışa açık büyüme stratejisi uygulamaya konulmuş ve büyüme stratejisi, temel olarak, verimlilikte artış sağlamayı ve iktisadın rekabet gücünü artırmayı amaçlamıştır. Bu çerçevede, piyasa iktisadının kurumsallaşması yönünde adımlar atılmıştır.
MAKRO-EKONOMİK EĞİLİMLER[DEĞİŞTİR | KAYNAĞI DEĞİŞTİR]
Türkiye OECD (1961) ve G20 büyük ekonomilerinin (1999) bir kurucu üyesidir. 31 Aralık 1995 yılından bu yana, Türkiye ayrıca AB Gümrük Birliği'nin bir parçasıdır.
Birçok ekonominin son küresel mali durgunlukta kurtarılabilirliği mümkün olmakla birlikte, Türk ekonomisi, Avrupa'nın en hızlı büyüyen ekonomisi olarak ayakta kalmış, 2010 yılında %9.2 ve 2011 yılında %8,5 oranında genişlemiş ve Dünya'nın en hızlı büyüyen ekonomilerinden biri olmuştur. Bu nedenle, Türkiye 2004 yılından bu yana "AB Maastricht kriterlerinde yüzde 60" kamu borç stoku karşılama oranına sahiptir. Benzer şekilde, 2002'den 2011'e bütçe dengesi AB Maastricht kriterlerinde bütçe açığı yüzde 3'ten daha az, yüzde 10'dan daha fazla bir şekilde düşmüştür.[19]
CIA gelişmiş bir ülke olarak Türkiye'yi sınıflandırılmıştır.[20] Türkiye sık sık ekonomistler ve siyaset bilimciler tarafından yeni sanayileşmiş ülke olarak sınıflandırılmış;[21][22][23] Merrill Lynch, Dünya Bankası ve The Economist gelişmekte olan bir piyasa ekonomisi olarak Türkiye'yi tarif etmiştir.[24][25][26]
Dünya Bankası, 2007 yılında kişi başına düşen GSYİH açısından Türkiye'yi üst-orta gelirli bir ülke olarak sınıflandırmıştır.[26] Lisans üstü ödeme ortalama 2010 yılında adam-saat başına 10,02 dolar kadardır.
Forbes dergisi tarafından yapılan bir ankete göre, İstanbul, Türkiye'nin mali sermaye başkentidir, 2013 yılında toplam 37 milyarder bulunan şehir Moskova (84 milyarder), New York (62 milyarder), Hong Kong (43 milyarder) ve Londra'nın (43 milyarder) ardından dünyada 5'incidir.[27]
2009 yılında Türk hükümeti geçici otomobil vergi kesintileri, ev aletleri ve konut gibi 2007-2012 küresel finansal krizin etkilerini azaltmak için bazı çeşitli ekonomik teşvik önlemlerini tanıtmıştır. Sonuç olarak, dayanıklı tüketim malları üretimi, otomotiv üretimindeki azalmaya rağmen, %7,2 oranında artmıştır.[28]
Türk Hisse Senedi Piyasası ve kredi derecelendirme kuruluşları olumlu yanıt vermiştir. The Economist'e göre, Türkiye'de hisse senedi fiyatları neredeyse 2009 yılı boyunca iki katına çıkmıştır.[29] 8 Ocak 2010 tarihinde Uluslararası kredi derecelendirme kuruluşu Moody's Türkiye'nin notunu bir kademe yükseltti.[30] 2012 yılında, Fitch 18 yıllık boşluk sonrası yatırım notunu (uzun vadeli yabancı para cinsinden Temerrüt Derecelendirmesini (IDR) BBB-'den BB+'ya yükseltti ve IDR BB+'dan BBB'ye (uzun vadeli yerel para birimi BBB'ye yükseltildi)) Türkiye'nin kredi notunu yükseltti.[31] bunu, Mayıs 2013'te Moody's'in bir derecelendirme yükseltmesi izledi, düşük hizmet yatırım notu Baa3 ile Türkiye'nin devlet tahvili notunu yukarı çekti. Karar Moody's'in iki yılda ilk yatırım dereceli Türkiye notunu ve puanını artırmak için ülkenin "önemli ekonomik ve kamu maliyesi metriklerinde görüntülenen en son ve gelecekte beklenen gelişmeler" temelinde olduğunu resmi tablosunda belirtmiştir.[32][33]
Türk Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, Türkiye'nin finans kurumlarının küresel ekonomik krizin olduğu bir dönemde, son üç yıl içinde kâr elde ettiğini ve Türkiye'nin bunu yapan nadir ülkelerden biri olduğunu söyledi. Türkiye dünyanın en büyük on beşinci, Avrupa'nın altıncı büyük ekonomisidir ve Türk ekonomisi 2010 yılının ilk altı ayında %11 büyümüştür. Türkiye ekonomisi OECD içinde en büyük büyüme oranına sahip ülkedir. Uluslararası Para Fonu'na göre (IMF) Türkiye millî gelir artışında Çin'i, Amerika Birleşik Devletleri, Brezilya ve Japonya'yı aşacaktır.[19]
| Yıl | Milyar US-$ | Milyar TL | Büyüme % |
|---|---|---|---|
| 2005 | 361.500 | 488.100 | 7,6 |
| 2004 | 300.600 | 428.900 | 9,9 |
| 2003 | 239.800 | 356.700 | 5,9 |
| 2002 | 180.100 | 273.500 | 7,9 |
| 2001 | 146.100 | 176.500 | -9,5 |
| 2000 | 201.500 | 125.600 | 6,3 |
| Kaynak: DİE | |||
| Yıl | Toplam İç Büyüme | US Dolar Değişimi | Enflasyon Endeksi (2000=100) |
|---|---|---|---|
| 1980 | 5,000,000 | 71.300 TL | 0.008 |
| 1985 | 35,000,000 | 521.49 TL | 0.041 |
| 1990 | 393,000,000 | 2,634.10 TL | 0.34 |
| 1995 | 7,762,000,000 | 46,634.58 TL | 6.50 |
| 2000 | 124,583,000,000 | 628,477.02 TL | 100 |
| 2005 | 487,202 | 1.34 YTL | 327 |
Yıllık büyüme oranları[değiştir | kaynağı değiştir]
| Yıl | 1. Çeyrek | 2. Çeyrek | 3. Çeyrek | 4. Çeyrek | Yıllık Büyüme |
|---|---|---|---|---|---|
| 1999 | -6,1 | -2,1 | -4,3 | -1,2 |  -3,4 |
| 2000 | 4,0 | 6,9 | 8,2 | 7,0 |  6,6 |
| 2001 | 2,4 | -7,2 | -7,3 | -10,0 | -6,0 |
| 2002 | -1,1 | 7,9 | 7,1 | 11,2 | 6,4 |
| 2003 | 6,6 | 3,4 | 5,8 | 6,6 | 5,6 |
| 2004 | 10,8 | 11,6 | 8,3 | 8,5 | 9,6 |
| 2005 | 9,6 | 7,9 | 8,1 | 10,5 | 9,0 |
| 2006 | 6,7 | 9,6 | 6,1 | 6,3 | 7,1 |
| 2007 | 8,3 | 3,2 | 3,6 | 5,5 | 5,0 |
| 2008 | 7,2 | 2,3 | 1,0 | -5,9 | 0,8 |
| 2009 | -14,4 | -6,7 | -1,5 | 3,1 | -4,7 |
| 2010 | 7,0 | 8,1 | 8,7 | 9,7 | 8,5 |
| 2011 | 11,7 | 11,5 | 11,6 | 9,9 | 11,1 |
| 2012 | 6,8 | 5,0 | 3,6 | 4,2 | 4,8 |
| 2013 | 8,5 | 9,8 | 8,9 | 6,9 | 8,5 |
| 2014 | 8,7 | 2,9 | 3,7 | 5,9 | 5,2 |
| 2015 | 3,6 | 7,2 | 5,8 | 7,5 | 6,1 |
| 2016 | 4,8 | 4,9 | -0,8 | 4,2 | 3,2 |
| 2017 | 5,3 | 5,3 | 11,5 | 7,3 | 7,4 |
| 2018 | 7,4 | 5,3 | 1,0 | -3,0 | 2,6 |
| 2019 | -2,6 |
ALTYAPI BİLGİLERİ
Mahallede, ilköğretim 3 katlı çok derslikli okulu vardır. Mahallenin içme suyu şebekesi yoktur ancak kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Mahalleye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup mahallede elektrik ve sabit telefon vardır.
DIŞ BAĞLANTILAR
Mahalle
Mahalle, 5393 Sayılı Belediye Kanunu'na göre: Belediye sınırları içinde, ihtiyaç ve öncelikleri benzer özellikler gösteren ve sakinleri arasında komşuluk ilişkisi bulunan idarî birimdir. Kavram olarak yakın komşuluk ilişkilerinin kurulabildiği en küçük sosyal yapıdır.
Türkiye'nin idare sisteminde iki farklı "mahalle" kavramı vardır. Genel olarak bilinen, il ve ilçe merkezlerinde olan daha kalabalık nüfusa sahip olup yerel yönetimlerin (mahalli idareler) bir parçası olanıdır. Ancak bir de köy tüzel kişiliğine bağlı olan köy bağlısı mahalleler vardır. Bu mahalleler köy tüzel kişiliği içerisinde bağlı olduğu köy muhtarlığı eliyle idare edilirler.
Her belde ve kentte bulunan ve içinde sınırları ve nüfusu belli olan, yöneticisine ise muhtar denilen yerleşim ve yaşam alanlarıdır mahalleler. İçinde de sokak diye bölümlendirmeler yapılır. Mahalle, Mah.kısaltmasıyla gösterilir. İl, ilçe ve beldelerde mahalle yönetiminin organları seçim yolu ile oluşmasına karşın, köy yönetiminde olduğu gibi tüzel kişiliğe sahip değildir. Kendilerine özgü bütçeleri de yoktur.
Not:Bu sayfa tamamen tarafsız bilgilendirme içerdiğinden, Herhangi bir kurum,kuruluş ve ya örgüte yaranmak için bilgi paylaşımı yapmamaktıdır. bilgiler düzenlenirken şüphesiz eksik ve ya yanlış bilgiler olacaktır. Bu nedenle yukardaki açıklamalara hakaret içermeyen faydalı ve yapıcı yorumlarınızla katkıda bulunabilirsiniz... Saygılar.
Not:Bu sayfa tamamen tarafsız bilgilendirme içerdiğinden, Herhangi bir kurum,kuruluş ve ya örgüte yaranmak için bilgi paylaşımı yapmamaktıdır. bilgiler düzenlenirken şüphesiz eksik ve ya yanlış bilgiler olacaktır. Bu nedenle yukardaki açıklamalara hakaret içermeyen faydalı ve yapıcı yorumlarınızla katkıda bulunabilirsiniz... Saygılar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder